Upos ng Sigarilyo

Poot.

Poot ang nananalaytay sa t'wing magsasabi ka ng mga salitang hindi kaaya-ayang pakinggan ng aking mga tainga.

Parang tila ba'y kumukulo ang aking dugo at gusto kong gumawa ng isang bagay na hindi naaayon sa pananaw ng mga mapanghusgang mata.

At higit sa lahat, ayoko mang ilabas ang init ng aking ulo na parang nauupos na sigarilyo na kapag mali ang iyong pagtapon ay magdudulot ng malaking sakuna.

Sakuna na maaaring makasira ng buhay ng iba.

Ang Pagmamahal sa Katulad mo

Ang Pagmamahal sa Katulad mo

"It's late in the evening, she's wondering what clothes to wear. She puts her on make-up and brushes her long blonde hair. And then she asks me, 'Do I look alright?' And I say 'Yes. You look wonderful tonight."

Nakakatuwang isipin na kapag napakikinggan ko ang tugtuging ito ay ikaw ang naalala ko. Ang ganda kasi ng boses mo. Nami-miss tuloy kita. Sa paggising ko sa umaga, titingnan ko yung buong kwarto ko kung lilitaw ka ba o sumanib ka naman sa isa sa mga gamit ko para kulitin ako. Pero nakakalungkot isipin na ito na ang reyalidad--na wala ka na.

Wala ang katulad mo na nagbigay kulay sa walang-buhay kong buhay. Ikaw na nagbigay sa akin na lakas para mabuhay sa sakit na kinakaharap ko. Heart disease--maaaring magamot pero wala akong lakas dahil alam ko sa sarili ko na wala naman nang mag-aantay sa akin kung sakali mang gumaling ako. Walang naghahantay sa akin dahil wala na akong mga magulang--isa akong ulila. Ulila na naghahanap ng pagmamahal ng isang magulang, pero pinagkaitan ako. Pero ipinaintindi mo sa akin na maraming taong ang nag-aantay sa akin at hindi ako nag-iisa.

Naging masaya ako sa mga sandaling unti-unti kong naiintindihan ang buhay na kasama ka sa mga masasayang araw ng buhay ko. Hanggang sa minahal ka ng may sakit kong puso. Napakabilis ng tibok nito na 'di mo mawari kung aatakihin ba ako o hindi, basta kapag nakikita kita bumibilis ang tibok nito. Hindi ko alam, basta ito lang ang masasabi ko--ayokong wala ka sa tabi ko.

Itinatak ko sa utak ko na hindi mo ako iiwan at habang-buhay kitang makakasama. Kaya sinabi ko sa sarili kong magpapagaling ako. Lalabanan ko ang sakit kong ito.

Natuwa ka ng ibalita ko sa'yo ang bagay na iyon. Ngunit 'di ko inasahan ang sasabihin mo na nagpasakit sa kalooban ko. "Maganda yan. Matatapos na rin ang misyon ko."

Misyon. Misyon lang pala ang pakay mo sa pag-aalaga sa akin. Ang sakit. Ang sakit-sakit. Wala ba akong karapatang sumaya? Bakit ang bilis naman? Wala talagang forever. Nakakainis. Sana hindi na lang kita nakilala. 

Nagpatuloy ang operasyon ko. Kahit na may galit ako sa kanya, nangingibabaw pa rin yung pagmamahal na naramdaman ko sa kanya. Pagkatapos nito, sasabihin ko sa'yo ang nararamdaman ko.

Pero natapos na ang lahat-lahat, hindi ka na nagpakita sa akin. Siguro natakot ka sa akin? Pero hindi, multo matatakot sa tao? Nakakatawang bagay. Pero siguro nasa langit ka na at pinagtatawanan na lang katulad ko sa mga katangahang nagagawa ko ngayon. 

Pero kahit na wala ka na, at kung saan ka man ngayon. Mananatili ka sa puso ng nilalang na ito. Masasabi ko ring Wala talagang Forever. Kasi ang pagmamahal ko sa'yo ay PANGHABANGBUHAY.

...till we meet in Eternity Mr. Ghost

Saglit na Lang

Mahal. Mahal na mahal kita.

Mahal na mahal--na dumudurog sa buong puso ko.

Hindi ko lubos maisip na kailangan kong gawin ang isang bagay.

Isang bagay na lubos na ikalulungkot ng mundo ko.

Ang kalimutan ka.

Kalimutan ang kagaya mong lumimot sa usapan.

Kalimutan ang kagaya mong nagpasakit sa utak ko lalung-lalo na ang puso kong ito.

Ang pusong ito na nagmahal ng lubos-lubos.

Ang pusong hanggang ngayon ay umaasa sa pagbabalik mo.

Pagbabalik na walang kasiguraduhan.

Bakit?

Bakit mo kasi agad ako iniwan ng ganito?

Iniwan mo akong hindi handa.

Hindi handa sa pagkamatay mo.

Ngayon, ang hirap-hirap mong kalimutan.

Yung ngiti mo kapag inaasar mo ako.

Yung tawa mo sa t'wing napapaiyak mo ako sa mga sorpresang dala mo.

Yung maamo mong mukha sa t'wing makikita mo akong umiiyak at sasabihing "Okey lang yan. Maaayos din ang lahat."

Mahirap kalimutan ang mga sandaling kasama ka.

Ang makasama ka sa hirap at ginhawa ay pinangarap ko.

Pangarap ko ang makasama ka.

Pero hindi yun matutupad dahil wala ka na.

Wala ka na.

Kaya, kahit saglit lang.

Sa pagpikit ng mata ko ay makita kita sa paraiso na tayong dalawa lang ang magkasama.

Yung tayo lang.

Walang iniisip na problema.

Nagmamahalan.

Kahit saglit lang, hanggang sa paggising ko pumasok sa isipan ko,

na kailangan na kitang kalimutan ...

Saglit na lang...

Magkikita rin tayo sa paraiso nating dalawa.

Tira-tira

Spoken word at akda ni Flordeliza Villa Aganon
Paksa: Kagutuman sa Pilipinas
Status: Na-rebisa na.

Nasasaktan ako.

Nasasaktan ang kalooban ko.

Nasasaktan ako sa t’wing maiisip na kapag nawala ka.

Hindi makagagalaw ang buong katawan ko dahil sa sakit na nararamdaman ko.

Ayoko na.Ayoko na.

Ang sakit-sakit na. Tama na.

Bakit kailangan mong ipagkait sa akin ang isang kasiyahan?

Isang kasiyahan na dulot ng isang laman.

Isang laman na tanging ikaw lamang ang makapagbibigay.

Isang laman na magpapasaya sa kalooban ko.

Bakit?

Tinatanong mo kung bakit?

Dahil sa t’wing sasabihin mong ‘Ayoko na’, ay natutuwa ako.

Natutuwa ako kapag pinagsasawaan mo sila.

Natutuwa ako kapag tinatapon mo sila.

Baliw ako.

Oo baliw ako.

Tinapon mo na’t pinagsawaan ay kinatutuwa pa ng dukhang kagaya ko.

Dukhang walang maipambili ng pagkain at dukhang umaasasa’yo.

Oo itong dukhang ito ay sayo umaasa.

Umaasa ako sa tinapon mong pagkain.

Umaasa ako.

Dahil kailangan ko siya para mabuhay.

Siya ang lahat-lahat ko.

Dahil kapag nawala siya ay mamatay ako.

Mamamatay ako.

Mamamatay ako sa gutom.

Ayokong mamatay. Ayokong-ayoko.

Kaya ko ito ginagawa.

Kaya titiisin kong kunin ang tira-tira mo.

Kaya titiisin ko ang amoy, titiisin ko ang lasa ng pagkaing nanggagaling sa basurahan.

Dahil gusto kong mabuhay.

Titiisin ko ang ahat, dahil gusto kong mabuhay.

Ginawa ko ito dahil gusto kong makakita ng magandang-buhay.

Ayokong mamatay dahil sa gutom.

Kaya dito, nagpapasalamat ako dahil kahit sa tira-tiramo ay napawi ang kagutuman ko.

Dahil sa tira-tira mo nawala ang kalam ng sikmura ko.

Dahil sa tira-tira mo nadugtungan ang buhay ko.

Kaya dahil sa’yo wala ako rito sa harapan nila.